O to co udało sie mi znaleźć w sieci:
Trening funkcjonalny jako metoda leczenia wytrysku przedwczesnego
Trening funkcjonalny stosowany jako metoda leczenia wytrysku przedwczesnego, ma przede wszystkim za zadanie oddalenie odruchu ejakulacyjnego, a więc opóźnienie wytrysku. Istnieje wiele metod treningu partnerskiego. W tym artykule postaram się przedstawić te najpopularniejsze i najczęściej zalecane przez seksuologów.
1. Trening funkcjonalny w/g Semans'a.
Partnerka drażni manualnie penis mężczyzny i drażnienie przerywa, gdy mężczyzna zaczyna odczuwać oznaki zbliżającej się ejakulacji. Po chwili kontynuuje stymulację. Dopiero po kilku przerwach pozwala, by dokonał się proces ejakulacji. To samo ćwiczenie przeprowadza się z członkiem w pochwie.
2. Trening partnerski w/g Masters i Johnson
Masters i Johnson zmodyfikowali technikę Semans'a w ten sposób, że kobieta czując zbliżającą się u partnera ejakulację, uciska mocno na 3-4 sekundy żołądż. Podczas ucisku kciuk ma na wędzidełku, a pozostałe palce na rowku wokół żołędzi. Ucisku nie można zastosować, jeśli członek nie jest w stanie wzwodu!!! Ucisk ten zastosowany dostatecznie silnie i w porę, powinien natychmiast usunąć tendencję do ejakulacji. Należy się jednak liczyć z tym, że może doprowadzić do obniżenia stopnia erekcji. Po 15-30 sekundach kobieta może stymulację kontynuować. Wskazane jest do stymulacji manualnej użycie środka nawilżającego np. żel K-Y, aby nie doszło do podrażnień śluzówki, a także dlatego, aby doznania, odczucia dotykowe były podobne do tych w pochwie.
3. Metoda treningu w trakcie autostymulacji
Fakt, że nie zawsze kobieta ma ochotę uczestniczyć w w/w treningach zmusił lekarzy do poszukiwania innych metod treningowych, możliwych do samodzielnego zastosowania przez mężczyznę. Zaleca się to ćwiczenie zwłaszcza młodym, niedoświadczonym mężczyznom. Uważa się za wskazane, by poznawanie fazy preejakulacyjnej mężczyzna przećwiczył wcześniej drogą autostymulacji. Zwykle zastosowanie ma ćwiczenie co drugi dzień przez 2 miesiące. Podczas masturbacji połączonej z fantazjami erotycznymi pacjent powinien stopniować swoje podniecenie seksualne i czując zbliżającą się ejakulację zastosować ucisk; powtarzać to tyle razy, aby do wytrysku nie doszło wcześniej niż po 10-12 minutach.
4. Trening przedłużania wytrzymałości podczas ruchów frykcyjnych
Do osiągniętego przedłużenia latencji ejakulacyjnej podczas stymulacji manualnej nawiązuje trening przedłużania wytrzymałości podczas ruchów frykcyjnych w pochwie. Z początku wielokrotnie wyjmuje się członek celem dokonania ucisku. Metodę tę zmodyfikowano później zastępując ucisk żołędzi techniką ucisku podstawy penisa, co jest możliwe nawet przy wprowadzonym do pochwy członku. Bardzo istotne jest, żeby nigdy nie stosować ucisku bocznie!!! Uciski należy stosować co kilka minut, bez względu na to, czy ejakulacja istotnie się zbliża.
Wymienione techniki treningowe są częścią składowa intensywnej terapii seksualnej. Pary powinny stosować je także po skończeniu intensywnej terapii przez kolejne 3 do 6 miesięcy, aby na trwałe wpłynęły na reakcje ejakulacyjną. Skuteczność zastosowania metody ucisku ocenia się nawet na 98%.
Podczas treningu niezbędnego zachowania (kiedy i na jak długo powstrzymywać ruchy, zmieniać ich szybkość i sposób; zmieniać pozycje, dokonać ucisku, napinać zwieracz odbytu, itp.), ważną rolę odgrywa element poznawczy. Mężczyzna musi nauczyć się rozpoznawać własne odczucia przy narastaniu podniecenia i przy zbliżającej się "ejakulacyjnej nieuchronności", czyli fazy w której wytrysk staje się niekontrolowany. Jednocześnie powinien przeżywać przedłużoną fazę "plateau" z jak największym spokojem i satysfakcją.
Nawiązując do II części artykułu streszczę najczęściej wymieniane przyczyny występowania wytrysku przedwczesnego:
Organiczne: nadwrażliwość żołędzi członka na tle neurogennym, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, zbyt krótkie wędzidełko żołędzi członka, choroby (cukrzyca, zapalenie wielonerwowe, stany zapalne cewki moczowej), leki o działaniu pobudzającym seksualnie
Konstytucjonalne - obniżony próg odruchu wytrysku, który prawdopodobnie wiąże się z metabolizmem neuroprzekaźników w mózgu
Zakodowany nawyk szybkiego wytrysku
- wynikający z zachowań masturbacyjnych w następstwie pośpiechu, chęci ukrywania tego typu zachowań, poczucia wstydu i lęku wiążących się z masturbowaniem się;
- uwarunkowania na "szybkie numerki" w kontaktach z przygodnymi partnerkami;
- uwarunkowania powstałe w następstwie popędzania do wytrysku przez partnerkę;
- uwarunkowania powstałe w przypadku rzadkich kontaktów seksualnych.
Wiążące się z relacjami partnerskimi:
- wysoki poziom podniecenia seksualnego wiążący się z atrakcyjnością partnerki;
- postawa zwana "seksem zadaniowym", czyli nastawienie na potrzeby kobiety oraz żeby "dobrze wypaść" w oczach partnerki
- negatywne postawy wobec kobiet;
- lęki, np. przed kobietami, ciążą, sprawieniem zawodu partnerce, niesprawdzeniem się;
- zaburzone relacje partnerskie;
- stosunki przerywane;
- udawanie orgazmu przez partnerkę, prowadzące do zakodowania szybkiego odruchu.
W większości przypadków wytrysku przedwczesnego przyczyną są jednak CZYNNIKI PSYCHOGENNE!!!
Najważniejszym w badaniu seksuologicznym jest dobrze i dokładnie zebrany wywiad.
Stosuje się również badanie odruchów, badanie neurologiczne i inne.
W leczeniu stosuje się:
1) Farmakoterapia pierwszego rzutu:
- fluoksetyna
- sertalina
- paroxetina
Dawkowanie zawsze ustala indywidualnie specjalista, najlepiej seksuolog!!!
Średnio po 4-6 tygodniach leczenia czas trwania stosunku wydłuża się o 2-3 minuty u większości leczonych pacjentów, a u 1/3 nawet do 5 minut. W przypadku uzyskania oczekiwanego efektu leczenia lek przyjmuje się jeszcze przez 2 tygodnie i odstawia (czasem stopniowo zmniejszając dawkę).
Przeciwwskazaniem do stosowania tych leków są zaburzenia erekcji i zmniejszone potrzeby seksualne.
2) Farmakoterapia u pacjentów z zaburzeniami erekcji
W przypadku współistnienia u pacjenta z wytryskiem przedwczesnym i zaburzeń erekcji można łączyć wymienione leki z preparatami poprawiającymi erekcję, takimi jak:
- wardenafil
- syldenafil
- tadalafil
3) Leki znieczulające
Preparaty w postaci kremów, żeli, maści o działaniu miejscowo znieczulającym na żołądź członka można stosować w łagodnych postaciach wytrysku przedwczesnego i zawsze!!! - z zaleceniem stosowania prezerwatywy, żeby nie zmniejszać reaktywności kobiety.
4) Psychoterapia
Wskazaniem do psychoterapii są przypadki wytrysku przedwczesnego wywołane czynnikami urazowymi, fobiami (lękami), zaburzoną identyfikacją z rolą płciową czy patologią rodzinną.
5) Neurotomia
Jest metodą stosowaną w niektórych krajach w przypadku, gdy wytrysk przedwczesny wywołany jest nadwrażliwością żołędzi członka i przy braku uzyskania poprawy w leczeniu innymi metodami.
6) Metody treningowe
Metody treningowe typu: trening masturbacyjny, trening Masters-Johnson, Kratochvilla polegają na wyrobieniu nowego odruchu wytrysku, adekwatnego z oczekiwaniami pacjentów.
Skuteczność leczenia wytrysku przedwczesnego jest bardzo wysoka i jest oceniana na ponad 90%!
[/b]
Trening funkcjonalny jako metoda leczenia wytrysku przedwczesnego
Trening funkcjonalny stosowany jako metoda leczenia wytrysku przedwczesnego, ma przede wszystkim za zadanie oddalenie odruchu ejakulacyjnego, a więc opóźnienie wytrysku. Istnieje wiele metod treningu partnerskiego. W tym artykule postaram się przedstawić te najpopularniejsze i najczęściej zalecane przez seksuologów.
1. Trening funkcjonalny w/g Semans'a.
Partnerka drażni manualnie penis mężczyzny i drażnienie przerywa, gdy mężczyzna zaczyna odczuwać oznaki zbliżającej się ejakulacji. Po chwili kontynuuje stymulację. Dopiero po kilku przerwach pozwala, by dokonał się proces ejakulacji. To samo ćwiczenie przeprowadza się z członkiem w pochwie.
2. Trening partnerski w/g Masters i Johnson
Masters i Johnson zmodyfikowali technikę Semans'a w ten sposób, że kobieta czując zbliżającą się u partnera ejakulację, uciska mocno na 3-4 sekundy żołądż. Podczas ucisku kciuk ma na wędzidełku, a pozostałe palce na rowku wokół żołędzi. Ucisku nie można zastosować, jeśli członek nie jest w stanie wzwodu!!! Ucisk ten zastosowany dostatecznie silnie i w porę, powinien natychmiast usunąć tendencję do ejakulacji. Należy się jednak liczyć z tym, że może doprowadzić do obniżenia stopnia erekcji. Po 15-30 sekundach kobieta może stymulację kontynuować. Wskazane jest do stymulacji manualnej użycie środka nawilżającego np. żel K-Y, aby nie doszło do podrażnień śluzówki, a także dlatego, aby doznania, odczucia dotykowe były podobne do tych w pochwie.
3. Metoda treningu w trakcie autostymulacji
Fakt, że nie zawsze kobieta ma ochotę uczestniczyć w w/w treningach zmusił lekarzy do poszukiwania innych metod treningowych, możliwych do samodzielnego zastosowania przez mężczyznę. Zaleca się to ćwiczenie zwłaszcza młodym, niedoświadczonym mężczyznom. Uważa się za wskazane, by poznawanie fazy preejakulacyjnej mężczyzna przećwiczył wcześniej drogą autostymulacji. Zwykle zastosowanie ma ćwiczenie co drugi dzień przez 2 miesiące. Podczas masturbacji połączonej z fantazjami erotycznymi pacjent powinien stopniować swoje podniecenie seksualne i czując zbliżającą się ejakulację zastosować ucisk; powtarzać to tyle razy, aby do wytrysku nie doszło wcześniej niż po 10-12 minutach.
4. Trening przedłużania wytrzymałości podczas ruchów frykcyjnych
Do osiągniętego przedłużenia latencji ejakulacyjnej podczas stymulacji manualnej nawiązuje trening przedłużania wytrzymałości podczas ruchów frykcyjnych w pochwie. Z początku wielokrotnie wyjmuje się członek celem dokonania ucisku. Metodę tę zmodyfikowano później zastępując ucisk żołędzi techniką ucisku podstawy penisa, co jest możliwe nawet przy wprowadzonym do pochwy członku. Bardzo istotne jest, żeby nigdy nie stosować ucisku bocznie!!! Uciski należy stosować co kilka minut, bez względu na to, czy ejakulacja istotnie się zbliża.
Wymienione techniki treningowe są częścią składowa intensywnej terapii seksualnej. Pary powinny stosować je także po skończeniu intensywnej terapii przez kolejne 3 do 6 miesięcy, aby na trwałe wpłynęły na reakcje ejakulacyjną. Skuteczność zastosowania metody ucisku ocenia się nawet na 98%.
Podczas treningu niezbędnego zachowania (kiedy i na jak długo powstrzymywać ruchy, zmieniać ich szybkość i sposób; zmieniać pozycje, dokonać ucisku, napinać zwieracz odbytu, itp.), ważną rolę odgrywa element poznawczy. Mężczyzna musi nauczyć się rozpoznawać własne odczucia przy narastaniu podniecenia i przy zbliżającej się "ejakulacyjnej nieuchronności", czyli fazy w której wytrysk staje się niekontrolowany. Jednocześnie powinien przeżywać przedłużoną fazę "plateau" z jak największym spokojem i satysfakcją.
Nawiązując do II części artykułu streszczę najczęściej wymieniane przyczyny występowania wytrysku przedwczesnego:
Organiczne: nadwrażliwość żołędzi członka na tle neurogennym, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, zbyt krótkie wędzidełko żołędzi członka, choroby (cukrzyca, zapalenie wielonerwowe, stany zapalne cewki moczowej), leki o działaniu pobudzającym seksualnie
Konstytucjonalne - obniżony próg odruchu wytrysku, który prawdopodobnie wiąże się z metabolizmem neuroprzekaźników w mózgu
Zakodowany nawyk szybkiego wytrysku
- wynikający z zachowań masturbacyjnych w następstwie pośpiechu, chęci ukrywania tego typu zachowań, poczucia wstydu i lęku wiążących się z masturbowaniem się;
- uwarunkowania na "szybkie numerki" w kontaktach z przygodnymi partnerkami;
- uwarunkowania powstałe w następstwie popędzania do wytrysku przez partnerkę;
- uwarunkowania powstałe w przypadku rzadkich kontaktów seksualnych.
Wiążące się z relacjami partnerskimi:
- wysoki poziom podniecenia seksualnego wiążący się z atrakcyjnością partnerki;
- postawa zwana "seksem zadaniowym", czyli nastawienie na potrzeby kobiety oraz żeby "dobrze wypaść" w oczach partnerki
- negatywne postawy wobec kobiet;
- lęki, np. przed kobietami, ciążą, sprawieniem zawodu partnerce, niesprawdzeniem się;
- zaburzone relacje partnerskie;
- stosunki przerywane;
- udawanie orgazmu przez partnerkę, prowadzące do zakodowania szybkiego odruchu.
W większości przypadków wytrysku przedwczesnego przyczyną są jednak CZYNNIKI PSYCHOGENNE!!!
Najważniejszym w badaniu seksuologicznym jest dobrze i dokładnie zebrany wywiad.
Stosuje się również badanie odruchów, badanie neurologiczne i inne.
W leczeniu stosuje się:
1) Farmakoterapia pierwszego rzutu:
- fluoksetyna
- sertalina
- paroxetina
Dawkowanie zawsze ustala indywidualnie specjalista, najlepiej seksuolog!!!
Średnio po 4-6 tygodniach leczenia czas trwania stosunku wydłuża się o 2-3 minuty u większości leczonych pacjentów, a u 1/3 nawet do 5 minut. W przypadku uzyskania oczekiwanego efektu leczenia lek przyjmuje się jeszcze przez 2 tygodnie i odstawia (czasem stopniowo zmniejszając dawkę).
Przeciwwskazaniem do stosowania tych leków są zaburzenia erekcji i zmniejszone potrzeby seksualne.
2) Farmakoterapia u pacjentów z zaburzeniami erekcji
W przypadku współistnienia u pacjenta z wytryskiem przedwczesnym i zaburzeń erekcji można łączyć wymienione leki z preparatami poprawiającymi erekcję, takimi jak:
- wardenafil
- syldenafil
- tadalafil
3) Leki znieczulające
Preparaty w postaci kremów, żeli, maści o działaniu miejscowo znieczulającym na żołądź członka można stosować w łagodnych postaciach wytrysku przedwczesnego i zawsze!!! - z zaleceniem stosowania prezerwatywy, żeby nie zmniejszać reaktywności kobiety.
4) Psychoterapia
Wskazaniem do psychoterapii są przypadki wytrysku przedwczesnego wywołane czynnikami urazowymi, fobiami (lękami), zaburzoną identyfikacją z rolą płciową czy patologią rodzinną.
5) Neurotomia
Jest metodą stosowaną w niektórych krajach w przypadku, gdy wytrysk przedwczesny wywołany jest nadwrażliwością żołędzi członka i przy braku uzyskania poprawy w leczeniu innymi metodami.
6) Metody treningowe
Metody treningowe typu: trening masturbacyjny, trening Masters-Johnson, Kratochvilla polegają na wyrobieniu nowego odruchu wytrysku, adekwatnego z oczekiwaniami pacjentów.
Skuteczność leczenia wytrysku przedwczesnego jest bardzo wysoka i jest oceniana na ponad 90%!
[/b]
A gdy sprobowałem trzeciego to tez prawie zawsze niedawałem rady, to zalezy ja kczesto przestane sie nim bawic