• Cytatów używajcie tylko jeżeli jest to potrzebne! Jeżeli chcecie komuś odpisać używajcie @ z nazwą użytkownika.

Zapalenie prostaty czy zapalenie cewki moczowej

kryobrzez

New member
Witam,
mam pieczenie ujścia cewki moczowej, częste parcie na mocz, oddawanie małych ilości moczu nawet rano niechce mi się tak mocno sikać jak kiedyś to miało miejsce.
Byłem z tym problemem u urologa wysłał mnie na wymaz z cewki moczowej w kierunku 3 bakterii i powiedział że to może być zapalenie cewki moczowej lub zapalenie prostaty.
Wcześniej brałem 2 antybiotyki to po ostatniej tabletce jakieś 10 godzin miałem wyciek z cewki moczowej jaieś zółtej albo białej wydzieliny nie pamiętam już.
Robił ktoś z was wymaz z cewki moczowej? Jak to badanie wygląda mam nadzieje że ja sam materiał będe musiał pobrać.
Co byście jeszcze polecili do wykonania żeby mieć 100% pewność, robiłem kiedyś posiew moczu z antybiogramem to nic nie wykazał.
Już o 11 roku życia męcze się z ciągłym zapaleniem pęcherza zaleczane antybiotykami na krótko dodam że dopiero w wieku 19 lat miałem wyleczoną stulejke.
 

Nicolas

New member
Jak masz takie wątpliwości to najlepiej udać się do lekarza, on zaleci Ci odpowiednie badania, możesz sobie poczytać. Dolegliwości prostaty może być wiele, może jakoś Cię to nakieruje mniej więcej na ustalenie problemu, ale naprawdę nie ma co się kierować w 100% internetowymi poradami, koniecznie wybierz się do lekarza :)

[h=2]Czym jest gruczoł krokowy?[/h]
Gruczoł krokowy jest nieparzystym narządem, leżącym poniżej szyi pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Jego kształt często porównywany jest do kształtu jadalnego kasztana. Miąższ prostaty obejmuje górną część cewki moczowej, co ma istotne znaczenie w zrozumieniu objawów towarzyszących patologiom tego narządu. Najważniejszym zadaniem gruczołu krokowego jest produkcja substancji wchodzącej w skład ejakulatu. Dzięki niej (oraz wydzielinie pęcherzyków nasiennych), plemniki mają zapewniony materiał odżywczy, dostarczający energii do prawidłowego poruszania się. Dodatkowo wydzielina gruczołu krokowego nadaje charakterystycznego zapachu ejakulatowi.
Najpowszechniejszymi chorobami dotykającymi gruczoł krokowy są:

  • łagodny rozrost gruczołu krokowego,
  • rak prostaty,
  • stany zapalne prostaty, zarówno o ostrym jak i przewlekłym przebiegu.
[h=2][/h] [h=2]Ostre zapalenie gruczołu krokowego[/h]
Ostry stan zapalny prostaty wywoływany jest najczęściej przez te same bakterie, które powodują zakażenia układu moczowego. Wśród nich dominują E.coli, Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Proteus spp. Jak sama nazwa wskazuje ostry stan zapalny prostaty rozpoczyna się nagle, przebieg jest dość gwałtowny.
Najczęściej występująceobjawy ostrego zapalenia prostaty to:

  • wysoka gorączka,
  • dreszcze,
  • ból w okolicy podbrzusza, krocza, prącia, jąder, okolicy krzyżowej, czasami odbytnicy,
  • zaburzenia dyzuryczne: nagłe parcie na mocz, bolesne oddawanie moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego, oddawanie moczu kroplami, podbarwienie moczu oraz ejakulatu krwią.
Dodatkowo wystąpić mogą bóle stawów, mięśni, zlewne poty, przyspieszone tętno.
W rozpoznawaniu ostrego zapalenie gruczołu krokowego istotne jest szczegółowe badanie kliniczne, połączone z badaniem krwi oraz moczu (zarówno badanie ogólne jak i pobranie posiewów).
W leczeniu ostrego zapalenia gruczołu krokowego zastosowanie mają antybiotyki oraz leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, leki te mogą być podawane drogą doustną lub dożylną. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa przejścia ostrego procesu zapalnego w stan przewlekły antybiotykoterapia może być utrzymywana nawet przez 4 tygodnie po ustąpieniu objawów klinicznych.
[h=2][/h] [h=2]Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego[/h]
O przewlekłym zapaleniu prostaty możemy mówić, gdy czas trwania zapalenia przekracza 6 miesięcy. Zwykle jednak podejrzenie o przewlekłość zapalenia można wysnuć zdecydowanie wcześniej. Czynnikami wywołującymi przewlekłe zapalenie prostaty mogą być zarówno bakterie, analogiczne jak w zapaleniu ostrym, jak i czynniki niebakteryjne. Przewlekły stan zapalny prostaty może być także zejściową formą ostrego zapalenia, szczególnie, gdy nie podjęto odpowiednio wcześnie skutecznego leczenia.
Objawy przewlekłego zapalenia prostaty zasadniczo zbliżone są do objawów w zapaleniu ostrym, szczególnie te, które dotyczą zaburzeń w oddawaniu moczu. Cechą różnicującą ostre i przewlekłe zapalenie prostaty jest przede wszystkim mniej zaznaczony początek objawów, stany podgorączkowe zamiast gorączki. Odczucia bólowe w okolicy podbrzusza, krocza, okolicy krzyżowej są zwykle łagodniejsze.
Ponieważ w dużej ilości przypadków czynnikiem etiologicznym przewlekłego zapalenia prostaty są bakterie, w leczeniu stosuje się antybiotykoterapię.
[h=2][/h] [h=2]Łagodny rozrost prostaty (BPH)[/h]
Jest to zdecydowanie najczęstsza patologia w obrębie prostaty. Przyjmuje się, iż około 50 % mężczyzn w wieku 50 lat jest dotkniętych tym procesem, natomiast w wieku 80 lat odsetek sięga już 90 %.
Proces ten polega na rozroście, czyli zwiększaniu ilości komórek miąższu gruczołu krokowego. Nie jest to proces tożsamy z nowotworem. Ponieważ rozrost narządu rozpoczyna się w strefie około cewkowej gruczołu, w związku z czym objawy kliniczne związane z utrudnionym oddawaniem moczu pojawiają się dość szybko.
Najczęstsze objawy związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego to:

  • częstomocz,
  • wielokrotna potrzeba oddawania moczu w nocy,
  • uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego,
  • nagłe parcie na mocz, przerywany,
  • słaby strumień moczu,
  • oddawanie moczu kroplami.
Czasami objawom ze strony układu moczowego towarzyszą także dysfunkcje seksualne pod postacią:

  • zaburzeń erekcji,
  • zaburzeń ejakulacji.
Diagnostyka łagodnego rozrostu gruczołu krokowego polega przede wszystkim na szczegółowym zebraniu wywiadu.
Ponadto, konieczne jest badanie per rectum, które umożliwi wstępną ocenę wielkości, konsystencji gruczołu krokowego, jak również obecności wyczuwalnych pod palcem zmian patologicznych. Kolejnym narzędziem diagnostycznym jest badanie USG wykonywane przez odbyt. Jest to badanie obrazowe, umożliwiające dokładną ocenę makroskopową struktury oraz wielkości prostaty. Dodatkowo wykonuje się badanie ogólne moczu, w celu wykluczenia infekcji układu moczowego. Schorzenie to daje bardzo zbliżone objawy do BPH, jak również uniemożliwia podjęcie ewentualnego leczenia zabiegowego rozrostu gruczołu krokowego.
Ważnym elementem w procesie diagnostycznym jest także oznaczenie swoistego dla gruczołu krokowego markera- PSA. Jego podwyższone stężenie świadczy o patologii w obrębie prostaty, jednakże nie różnicuje przyczyny patologii. Innymi słowy każda choroba prostaty, zarówno infekcja, jak i rak, będą wiązać się z podwyższeniem stężenia tego markera.
Ogólnie mówiąc metody leczenia można podzielić na zachowawcze, o niewielkiej inwazyjności oraz wysoko inwazyjne.
Do metod zachowawczych leczenia łagodnego rozrostu prostaty zaliczamy:

  • czujne wyczekiwanie - czyli ścisła obserwacja i kontrola postępu choroby, połączona z modyfikacją stylu życia ( zwiększenie aktywności fizycznej, zmiana diety, unikanie zaparć, ograniczenie spożywania napojów w godzinach wieczornych). Metoda ta jest możliwa do zastosowania w przypadku niezbyt uciążliwych dolegliwości.
  • leczenie farmakologiczne - w leczeniu stosuje się zasadniczo preparaty należące do dwóch grup. Pierwsza z nich to alfa-blokery, czyli leki działające poprzez rozluźnienie ścian cewki moczowej oraz torebki gruczołu krokowego, co ułatwia swobodny wypływ moczu. Drugą grupą leków są inhibitory 5-alfa-reduktazy, które poprzez hamowanie tworzenia aktywnych form testosteronu, wpływają na zahamowanie powiększania prostaty. Leki obu tych grup można stosować zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym.
Metody o małej inwazyjności:

  • prostatektomia laserowa,
  • przez cewkowa termoterapia mikrofalowa,
  • przez cewkowa ablacja igłowa stercza,
  • Metody o wysokiej inwazyjności (chirurgiczne):
  • przez cewkowe nacięcie prostaty,
  • przez cewkowe usunięcie prostaty,
  • usunięcie prostaty metodą klasyczną (drogą przez brzuszną).
[h=2][/h] [h=2]Rak prostaty[/h]
Rak prostaty jest jednym z najczęstszych nowotworów w populacji męskiej. Jego wykrywalność w ostatnich latach zdecydowanie wzrosła, co wiąże się zarówno z wydłużeniem czasu życia mężczyzn, jak również z wprowadzeniem do rutynowej diagnostyki oznaczania markera, jakim jest PSA.
Czynniki ryzyka wystąpienia raka prostaty:

  • wiek (im starszy mężczyzna, tym ryzyko rozwoju raka jest większe),
  • rasa (rasa czarna choruje częściej niż żółta),
  • występowanie raka prostaty w rodzinie,
  • niewłaściwy styl życia (siedzący tryb życia, dieta bogata w tłuszcze nasycone).
W przeciwieństwie do wymienionych wcześniej chorób prostaty, rak tego narządu stosunkowo późno daje objawy. Związane jest to z charakterystycznym rozrostem raka, głównie w strefie obwodowej tego narządu, co powoduje, że ucisk cewki moczowej jest w tym przypadku zdecydowanie mniejszy. Nie ma objawów charakterystycznych dla rozwoju raka prostaty. Wśród tych nieswoistych wymienić można:

  • bóle okolicy miednicy, podbrzusza, odbytnicy,
  • zaburzenia w oddawaniu moczu,
  • krew w moczu, ejakulacie.
W przypadku zaawansowanego procesu nowotworowego, wystąpić może: utrata masy ciała, zaburzenia w oddawaniu stolca, obrzęki w okolicy krocza, kończyn dolnych, całkowite zatrzymanie moczu.
W rozpoznawaniu raka prostaty oprócz wywiadu istotne znaczenie mają: badanie per rectum, USG gruczołu krokowego, oznaczenie stężenia PSA (oraz tempo narastania). W celu ostatecznego potwierdzenia rozpoznania konieczne jest wykonanie biopsji gruczołu krokowego
W leczeniu raka prostaty bardzo ważne znaczenie ma dokładna ocena stopnia zaawansowania raka, która umożliwi podjęcie właściwej decyzji co do wyboru terapii. Istnieją dwie zasadnicze metody stosowane w leczeniu raka stercza: radykalny zabieg operacyjny lub radioterapia. W leczeniu wspomagającym zastosowanie mają dodatkowo terapia hormonalna oraz chemioterapia.

Autor: lek. Michalina Masłoń-Wach
[h=2]Czym jest gruczoł krokowy?[/h]
Gruczoł krokowy jest nieparzystym narządem, leżącym poniżej szyi pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Jego kształt często porównywany jest do kształtu jadalnego kasztana. Miąższ prostaty obejmuje górną część cewki moczowej, co ma istotne znaczenie w zrozumieniu objawów towarzyszących patologiom tego narządu. Najważniejszym zadaniem gruczołu krokowego jest produkcja substancji wchodzącej w skład ejakulatu. Dzięki niej (oraz wydzielinie pęcherzyków nasiennych), plemniki mają zapewniony materiał odżywczy, dostarczający energii do prawidłowego poruszania się. Dodatkowo wydzielina gruczołu krokowego nadaje charakterystycznego zapachu ejakulatowi.
Najpowszechniejszymi chorobami dotykającymi gruczoł krokowy są:

  • łagodny rozrost gruczołu krokowego,
  • rak prostaty,
  • stany zapalne prostaty, zarówno o ostrym jak i przewlekłym przebiegu.
[h=2][/h] [h=2]Ostre zapalenie gruczołu krokowego[/h]
Ostry stan zapalny prostaty wywoływany jest najczęściej przez te same bakterie, które powodują zakażenia układu moczowego. Wśród nich dominują E.coli, Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Proteus spp. Jak sama nazwa wskazuje ostry stan zapalny prostaty rozpoczyna się nagle, przebieg jest dość gwałtowny.
Najczęściej występująceobjawy ostrego zapalenia prostaty to:

  • wysoka gorączka,
  • dreszcze,
  • ból w okolicy podbrzusza, krocza, prącia, jąder, okolicy krzyżowej, czasami odbytnicy,
  • zaburzenia dyzuryczne: nagłe parcie na mocz, bolesne oddawanie moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego, oddawanie moczu kroplami, podbarwienie moczu oraz ejakulatu krwią.
Dodatkowo wystąpić mogą bóle stawów, mięśni, zlewne poty, przyspieszone tętno.
W rozpoznawaniu ostrego zapalenie gruczołu krokowego istotne jest szczegółowe badanie kliniczne, połączone z badaniem krwi oraz moczu (zarówno badanie ogólne jak i pobranie posiewów).
W leczeniu ostrego zapalenia gruczołu krokowego zastosowanie mają antybiotyki oraz leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, leki te mogą być podawane drogą doustną lub dożylną. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa przejścia ostrego procesu zapalnego w stan przewlekły antybiotykoterapia może być utrzymywana nawet przez 4 tygodnie po ustąpieniu objawów klinicznych.
[h=2][/h] [h=2]Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego[/h]
O przewlekłym zapaleniu prostaty możemy mówić, gdy czas trwania zapalenia przekracza 6 miesięcy. Zwykle jednak podejrzenie o przewlekłość zapalenia można wysnuć zdecydowanie wcześniej. Czynnikami wywołującymi przewlekłe zapalenie prostaty mogą być zarówno bakterie, analogiczne jak w zapaleniu ostrym, jak i czynniki niebakteryjne. Przewlekły stan zapalny prostaty może być także zejściową formą ostrego zapalenia, szczególnie, gdy nie podjęto odpowiednio wcześnie skutecznego leczenia.
Objawy przewlekłego zapalenia prostaty zasadniczo zbliżone są do objawów w zapaleniu ostrym, szczególnie te, które dotyczą zaburzeń w oddawaniu moczu. Cechą różnicującą ostre i przewlekłe zapalenie prostaty jest przede wszystkim mniej zaznaczony początek objawów, stany podgorączkowe zamiast gorączki. Odczucia bólowe w okolicy podbrzusza, krocza, okolicy krzyżowej są zwykle łagodniejsze.
Ponieważ w dużej ilości przypadków czynnikiem etiologicznym przewlekłego zapalenia prostaty są bakterie, w leczeniu stosuje się antybiotykoterapię.
[h=2][/h] [h=2]Łagodny rozrost prostaty (BPH)[/h]
Jest to zdecydowanie najczęstsza patologia w obrębie prostaty. Przyjmuje się, iż około 50 % mężczyzn w wieku 50 lat jest dotkniętych tym procesem, natomiast w wieku 80 lat odsetek sięga już 90 %.
Proces ten polega na rozroście, czyli zwiększaniu ilości komórek miąższu gruczołu krokowego. Nie jest to proces tożsamy z nowotworem. Ponieważ rozrost narządu rozpoczyna się w strefie około cewkowej gruczołu, w związku z czym objawy kliniczne związane z utrudnionym oddawaniem moczu pojawiają się dość szybko.
Najczęstsze objawy związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego to:

  • częstomocz,
  • wielokrotna potrzeba oddawania moczu w nocy,
  • uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego,
  • nagłe parcie na mocz, przerywany,
  • słaby strumień moczu,
  • oddawanie moczu kroplami.
Czasami objawom ze strony układu moczowego towarzyszą także dysfunkcje seksualne pod postacią:

  • zaburzeń erekcji,
  • zaburzeń ejakulacji.
Diagnostyka łagodnego rozrostu gruczołu krokowego polega przede wszystkim na szczegółowym zebraniu wywiadu.
Ponadto, konieczne jest badanie per rectum, które umożliwi wstępną ocenę wielkości, konsystencji gruczołu krokowego, jak również obecności wyczuwalnych pod palcem zmian patologicznych. Kolejnym narzędziem diagnostycznym jest badanie USG wykonywane przez odbyt. Jest to badanie obrazowe, umożliwiające dokładną ocenę makroskopową struktury oraz wielkości prostaty. Dodatkowo wykonuje się badanie ogólne moczu, w celu wykluczenia infekcji układu moczowego. Schorzenie to daje bardzo zbliżone objawy do BPH, jak również uniemożliwia podjęcie ewentualnego leczenia zabiegowego rozrostu gruczołu krokowego.
Ważnym elementem w procesie diagnostycznym jest także oznaczenie swoistego dla gruczołu krokowego markera- PSA. Jego podwyższone stężenie świadczy o patologii w obrębie prostaty, jednakże nie różnicuje przyczyny patologii. Innymi słowy każda choroba prostaty, zarówno infekcja, jak i rak, będą wiązać się z podwyższeniem stężenia tego markera.
Ogólnie mówiąc metody leczenia można podzielić na zachowawcze, o niewielkiej inwazyjności oraz wysoko inwazyjne.
Do metod zachowawczych leczenia łagodnego rozrostu prostaty zaliczamy:

  • czujne wyczekiwanie - czyli ścisła obserwacja i kontrola postępu choroby, połączona z modyfikacją stylu życia ( zwiększenie aktywności fizycznej, zmiana diety, unikanie zaparć, ograniczenie spożywania napojów w godzinach wieczornych). Metoda ta jest możliwa do zastosowania w przypadku niezbyt uciążliwych dolegliwości.
  • leczenie farmakologiczne - w leczeniu stosuje się zasadniczo preparaty należące do dwóch grup. Pierwsza z nich to alfa-blokery, czyli leki działające poprzez rozluźnienie ścian cewki moczowej oraz torebki gruczołu krokowego, co ułatwia swobodny wypływ moczu. Drugą grupą leków są inhibitory 5-alfa-reduktazy, które poprzez hamowanie tworzenia aktywnych form testosteronu, wpływają na zahamowanie powiększania prostaty. Leki obu tych grup można stosować zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym.
Metody o małej inwazyjności:

  • prostatektomia laserowa,
  • przez cewkowa termoterapia mikrofalowa,
  • przez cewkowa ablacja igłowa stercza,
  • Metody o wysokiej inwazyjności (chirurgiczne):
  • przez cewkowe nacięcie prostaty,
  • przez cewkowe usunięcie prostaty,
  • usunięcie prostaty metodą klasyczną (drogą przez brzuszną).
[h=2][/h] [h=2]Rak prostaty[/h]
Rak prostaty jest jednym z najczęstszych nowotworów w populacji męskiej. Jego wykrywalność w ostatnich latach zdecydowanie wzrosła, co wiąże się zarówno z wydłużeniem czasu życia mężczyzn, jak również z wprowadzeniem do rutynowej diagnostyki oznaczania markera, jakim jest PSA.
Czynniki ryzyka wystąpienia raka prostaty:

  • wiek (im starszy mężczyzna, tym ryzyko rozwoju raka jest większe),
  • rasa (rasa czarna choruje częściej niż żółta),
  • występowanie raka prostaty w rodzinie,
  • niewłaściwy styl życia (siedzący tryb życia, dieta bogata w tłuszcze nasycone).
W przeciwieństwie do wymienionych wcześniej chorób prostaty, rak tego narządu stosunkowo późno daje objawy. Związane jest to z charakterystycznym rozrostem raka, głównie w strefie obwodowej tego narządu, co powoduje, że ucisk cewki moczowej jest w tym przypadku zdecydowanie mniejszy. Nie ma objawów charakterystycznych dla rozwoju raka prostaty. Wśród tych nieswoistych wymienić można:

  • bóle okolicy miednicy, podbrzusza, odbytnicy,
  • zaburzenia w oddawaniu moczu,
  • krew w moczu, ejakulacie.
W przypadku zaawansowanego procesu nowotworowego, wystąpić może: utrata masy ciała, zaburzenia w oddawaniu stolca, obrzęki w okolicy krocza, kończyn dolnych, całkowite zatrzymanie moczu.
W rozpoznawaniu raka prostaty oprócz wywiadu istotne znaczenie mają: badanie per rectum, USG gruczołu krokowego, oznaczenie stężenia PSA (oraz tempo narastania). W celu ostatecznego potwierdzenia rozpoznania konieczne jest wykonanie biopsji gruczołu krokowego
W leczeniu raka prostaty bardzo ważne znaczenie ma dokładna ocena stopnia zaawansowania raka, która umożliwi podjęcie właściwej decyzji co do wyboru terapii. Istnieją dwie zasadnicze metody stosowane w leczeniu raka stercza: radykalny zabieg operacyjny lub radioterapia. W leczeniu wspomagającym zastosowanie mają dodatkowo terapia hormonalna oraz chemioterapia.

Autor: lek. Michalina Masłoń-Wach
[h=2]Czym jest gruczoł krokowy?[/h]
Gruczoł krokowy jest nieparzystym narządem, leżącym poniżej szyi pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Jego kształt często porównywany jest do kształtu jadalnego kasztana. Miąższ prostaty obejmuje górną część cewki moczowej, co ma istotne znaczenie w zrozumieniu objawów towarzyszących patologiom tego narządu. Najważniejszym zadaniem gruczołu krokowego jest produkcja substancji wchodzącej w skład ejakulatu. Dzięki niej (oraz wydzielinie pęcherzyków nasiennych), plemniki mają zapewniony materiał odżywczy, dostarczający energii do prawidłowego poruszania się. Dodatkowo wydzielina gruczołu krokowego nadaje charakterystycznego zapachu ejakulatowi.
Najpowszechniejszymi chorobami dotykającymi gruczoł krokowy są:

  • łagodny rozrost gruczołu krokowego,
  • rak prostaty,
  • stany zapalne prostaty, zarówno o ostrym jak i przewlekłym przebiegu.
[h=2][/h] [h=2]Ostre zapalenie gruczołu krokowego[/h]
Ostry stan zapalny prostaty wywoływany jest najczęściej przez te same bakterie, które powodują zakażenia układu moczowego. Wśród nich dominują E.coli, Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Proteus spp. Jak sama nazwa wskazuje ostry stan zapalny prostaty rozpoczyna się nagle, przebieg jest dość gwałtowny.
Najczęściej występująceobjawy ostrego zapalenia prostaty to:

  • wysoka gorączka,
  • dreszcze,
  • ból w okolicy podbrzusza, krocza, prącia, jąder, okolicy krzyżowej, czasami odbytnicy,
  • zaburzenia dyzuryczne: nagłe parcie na mocz, bolesne oddawanie moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego, oddawanie moczu kroplami, podbarwienie moczu oraz ejakulatu krwią.
Dodatkowo wystąpić mogą bóle stawów, mięśni, zlewne poty, przyspieszone tętno.
W rozpoznawaniu ostrego zapalenie gruczołu krokowego istotne jest szczegółowe badanie kliniczne, połączone z badaniem krwi oraz moczu (zarówno badanie ogólne jak i pobranie posiewów).
W leczeniu ostrego zapalenia gruczołu krokowego zastosowanie mają antybiotyki oraz leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, leki te mogą być podawane drogą doustną lub dożylną. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa przejścia ostrego procesu zapalnego w stan przewlekły antybiotykoterapia może być utrzymywana nawet przez 4 tygodnie po ustąpieniu objawów klinicznych.
[h=2][/h] [h=2]Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego[/h]
O przewlekłym zapaleniu prostaty możemy mówić, gdy czas trwania zapalenia przekracza 6 miesięcy. Zwykle jednak podejrzenie o przewlekłość zapalenia można wysnuć zdecydowanie wcześniej. Czynnikami wywołującymi przewlekłe zapalenie prostaty mogą być zarówno bakterie, analogiczne jak w zapaleniu ostrym, jak i czynniki niebakteryjne. Przewlekły stan zapalny prostaty może być także zejściową formą ostrego zapalenia, szczególnie, gdy nie podjęto odpowiednio wcześnie skutecznego leczenia.
Objawy przewlekłego zapalenia prostaty zasadniczo zbliżone są do objawów w zapaleniu ostrym, szczególnie te, które dotyczą zaburzeń w oddawaniu moczu. Cechą różnicującą ostre i przewlekłe zapalenie prostaty jest przede wszystkim mniej zaznaczony początek objawów, stany podgorączkowe zamiast gorączki. Odczucia bólowe w okolicy podbrzusza, krocza, okolicy krzyżowej są zwykle łagodniejsze.
Ponieważ w dużej ilości przypadków czynnikiem etiologicznym przewlekłego zapalenia prostaty są bakterie, w leczeniu stosuje się antybiotykoterapię.
[h=2][/h] [h=2]Łagodny rozrost prostaty (BPH)[/h]
Jest to zdecydowanie najczęstsza patologia w obrębie prostaty. Przyjmuje się, iż około 50 % mężczyzn w wieku 50 lat jest dotkniętych tym procesem, natomiast w wieku 80 lat odsetek sięga już 90 %.
Proces ten polega na rozroście, czyli zwiększaniu ilości komórek miąższu gruczołu krokowego. Nie jest to proces tożsamy z nowotworem. Ponieważ rozrost narządu rozpoczyna się w strefie około cewkowej gruczołu, w związku z czym objawy kliniczne związane z utrudnionym oddawaniem moczu pojawiają się dość szybko.
Najczęstsze objawy związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego to:

  • częstomocz,
  • wielokrotna potrzeba oddawania moczu w nocy,
  • uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego,
  • nagłe parcie na mocz, przerywany,
  • słaby strumień moczu,
  • oddawanie moczu kroplami.
Czasami objawom ze strony układu moczowego towarzyszą także dysfunkcje seksualne pod postacią:

  • zaburzeń erekcji,
  • zaburzeń ejakulacji.
Diagnostyka łagodnego rozrostu gruczołu krokowego polega przede wszystkim na szczegółowym zebraniu wywiadu.
Ponadto, konieczne jest badanie per rectum, które umożliwi wstępną ocenę wielkości, konsystencji gruczołu krokowego, jak również obecności wyczuwalnych pod palcem zmian patologicznych. Kolejnym narzędziem diagnostycznym jest badanie USG wykonywane przez odbyt. Jest to badanie obrazowe, umożliwiające dokładną ocenę makroskopową struktury oraz wielkości prostaty. Dodatkowo wykonuje się badanie ogólne moczu, w celu wykluczenia infekcji układu moczowego. Schorzenie to daje bardzo zbliżone objawy do BPH, jak również uniemożliwia podjęcie ewentualnego leczenia zabiegowego rozrostu gruczołu krokowego.
Ważnym elementem w procesie diagnostycznym jest także oznaczenie swoistego dla gruczołu krokowego markera- PSA. Jego podwyższone stężenie świadczy o patologii w obrębie prostaty, jednakże nie różnicuje przyczyny patologii. Innymi słowy każda choroba prostaty, zarówno infekcja, jak i rak, będą wiązać się z podwyższeniem stężenia tego markera.
Ogólnie mówiąc metody leczenia można podzielić na zachowawcze, o niewielkiej inwazyjności oraz wysoko inwazyjne.
Do metod zachowawczych leczenia łagodnego rozrostu prostaty zaliczamy:

  • czujne wyczekiwanie - czyli ścisła obserwacja i kontrola postępu choroby, połączona z modyfikacją stylu życia ( zwiększenie aktywności fizycznej, zmiana diety, unikanie zaparć, ograniczenie spożywania napojów w godzinach wieczornych). Metoda ta jest możliwa do zastosowania w przypadku niezbyt uciążliwych dolegliwości.
  • leczenie farmakologiczne - w leczeniu stosuje się zasadniczo preparaty należące do dwóch grup. Pierwsza z nich to alfa-blokery, czyli leki działające poprzez rozluźnienie ścian cewki moczowej oraz torebki gruczołu krokowego, co ułatwia swobodny wypływ moczu. Drugą grupą leków są inhibitory 5-alfa-reduktazy, które poprzez hamowanie tworzenia aktywnych form testosteronu, wpływają na zahamowanie powiększania prostaty. Leki obu tych grup można stosować zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym.
Metody o małej inwazyjności:

  • prostatektomia laserowa,
  • przez cewkowa termoterapia mikrofalowa,
  • przez cewkowa ablacja igłowa stercza,
  • Metody o wysokiej inwazyjności (chirurgiczne):
  • przez cewkowe nacięcie prostaty,
  • przez cewkowe usunięcie prostaty,
  • usunięcie prostaty metodą klasyczną (drogą przez brzuszną).
[h=2][/h] [h=2]Rak prostaty[/h]
Rak prostaty jest jednym z najczęstszych nowotworów w populacji męskiej. Jego wykrywalność w ostatnich latach zdecydowanie wzrosła, co wiąże się zarówno z wydłużeniem czasu życia mężczyzn, jak również z wprowadzeniem do rutynowej diagnostyki oznaczania markera, jakim jest PSA.
Czynniki ryzyka wystąpienia raka prostaty:

  • wiek (im starszy mężczyzna, tym ryzyko rozwoju raka jest większe),
  • rasa (rasa czarna choruje częściej niż żółta),
  • występowanie raka prostaty w rodzinie,
  • niewłaściwy styl życia (siedzący tryb życia, dieta bogata w tłuszcze nasycone).
W przeciwieństwie do wymienionych wcześniej chorób prostaty, rak tego narządu stosunkowo późno daje objawy. Związane jest to z charakterystycznym rozrostem raka, głównie w strefie obwodowej tego narządu, co powoduje, że ucisk cewki moczowej jest w tym przypadku zdecydowanie mniejszy. Nie ma objawów charakterystycznych dla rozwoju raka prostaty. Wśród tych nieswoistych wymienić można:

  • bóle okolicy miednicy, podbrzusza, odbytnicy,
  • zaburzenia w oddawaniu moczu,
  • krew w moczu, ejakulacie.
W przypadku zaawansowanego procesu nowotworowego, wystąpić może: utrata masy ciała, zaburzenia w oddawaniu stolca, obrzęki w okolicy krocza, kończyn dolnych, całkowite zatrzymanie moczu.
W rozpoznawaniu raka prostaty oprócz wywiadu istotne znaczenie mają: badanie per rectum, USG gruczołu krokowego, oznaczenie stężenia PSA (oraz tempo narastania). W celu ostatecznego potwierdzenia rozpoznania konieczne jest wykonanie biopsji gruczołu krokowego
W leczeniu raka prostaty bardzo ważne znaczenie ma dokładna ocena stopnia zaawansowania raka, która umożliwi podjęcie właściwej decyzji co do wyboru terapii. Istnieją dwie zasadnicze metody stosowane w leczeniu raka stercza: radykalny zabieg operacyjny lub radioterapia. W leczeniu wspomagającym zastosowanie mają dodatkowo terapia hormonalna oraz chemioterapia.

Autor: lek. Michalina Masłoń-Wach wylecz.to
 

arczi1

New member
Tak na moją logikę to jeżeli masz problem z oddawaniem moczu to raczej nie cewka tylko prostata która jest powiększona albo mieśnie które są ściśnięte i Ci ten odpływ utrudniają. Wg mnie dobrze by było wykonać: posiew nasienia, USG układu moczowego, USG gruczołu krokowego, jeżeli coś się będzie podejrzanego w prostacie to wtedy badanie TRUS aby mieć przegląd co tam się fizycznie dzieje.

pozdrawiam
 

arczi1

New member
Co do wymazu z cewki moczowej to go nie robiłem więc się nie wypowiem. Jeżeli wykonasz to badanie to daj znać jak ono wygląda.
 

many

New member
wymaz z cewki , pobiera się takim patyczkiem na końcu jest coś jakby szczoteczka taka tampon czy coś takiego , wkładają to do wacka , po czym do probówki , mnie zawsze pielęgniarka pobierała a czy można samemu tego nie wiem ,wydaje mi się że musi to ktoś zrobić , musiał byś się zapytać
 

kryobrzez

New member
dzwoniłem do labu i sam sobie to pobiorę muszę iść przed skorzystaniem z toalety i dostanę wymazówkę też w labie.
Jutro zrobie wymaz z cewki, pojutrze posiew nasienia i nie żeby coś ale będe się cieszył jak wykaże jakąś bakterie bo oszaleje zaraz.
Co do podejrzenia prostaty to ogólnie mam 22 lata zapalenie jak najbardziej prawdopodobne ale z tego co kilka postów wyżej kolega napisał:
"Najczęściej występująceobjawy ostrego zapalenia prostaty to:

wysoka gorączka,
dreszcze,
ból w okolicy podbrzusza, krocza, prącia, jąder, okolicy krzyżowej, czasami odbytnicy,
zaburzenia dyzuryczne: nagłe parcie na mocz, bolesne oddawanie moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego, oddawanie moczu kroplami, podbarwienie moczu oraz ejakulatu krwią."
tylko to pogrubione u mnie wystepuje
Jedno co mnie martwi że za każdym razem gdy oddaje mocz to sikam jak po wytrysku (wiadomo że po wytrysku ciężko oddać mocz przez kilka mnut) a ja tak mam bez znaczenia kiedy był wytrysk nawet i mógłbyć ostatni miesiąc temu.
 

kryobrzez

New member
Streptococus grupa F, bardzo liczne
Antybiogram:
Wrażliwe:
Penicylyna,
Amoksyclina,
Amoksyclina/ kw. klawulanowy,
Cefaleksyna,
Cefuroksym

wycztyałem że to paciorkowiec tylko co to oznacza ta grupa F i na wikipedi pomineli grupe F ehh
 

Podobne tematy

Do góry