• Cytatów używajcie tylko jeżeli jest to potrzebne! Jeżeli chcecie komuś odpisać używajcie @ z nazwą użytkownika.

Leczenie raka nerki

kumpel

Member
LECZENIE KAŻDEGO NOWOTWORU UZALEŻNIONE JEST OD JEGO RODZAJU ORAZ STOPNIA ZAAWANSOWANIA

Ocena stopnia zaawansowania i złośliwości

W ocenie stopnia zaawansowania nowotworów stosuje się skalę TNM, gdzie T oznacza zaawansowanie guza w nerce, N – stan węzłów chłonnych, M – obecność przerzutów odległych. W celu określenia stopnia zaawansowania i doboru optymalnego leczenia do stanu pacjenta wykonuje się następujące badania:

Badanie lekarskie.
Badanie USG jamy brzusznej, badanie tomograficzne (TK) lub MR jamy brzusznej.
Badania obrazowe klatki piersiowej (np. RTG klatki piersiowej lub TK klatki piersiowej).
Scyntygrafia kości, RTG kości w przypadku podejrzenia przerzutów do kości.
Tomografia komputerowa lub badanie rezonansu magnetycznego (MR) mózgu w przypadku podejrzenia przerzutów do mózgu.
Przed usunięciem nerki konieczna jest ocena funkcji drugiej nerki (np. w urografii lub scyntygrafii dynamicznej nerek.
Oznaczenie morfologii, badań ogólnych krwi z uwzględnieniem m.in. czynności wątroby, nerek i stężenia wapnia we krwi
Badanie histopatologiczne (mikroskopowe) usuniętej nerki, w części przypadków stosuje się badanie cytologiczne (komórek pobranych cienką igłą w trakcie zabiegu biopsji guza).

Stopień złośliwości oznacza histopatolog na podstawie obrazu tkanki nowotworowej pod mikroskopem. Zgodnie ze skalą Fuhrnmana wyróżnia się 4 stopnie złośliwości. Im wyższa punktacja, tym wyższy jest stopień złośliwości a zatem przewidywany bardziej agresywny przebieg choroby.

Leczenie raka nerki – ogólne zasady

Leczenie raka nerki jest uzależnione przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby.

Wyleczenie chorych na wczesnego (ograniczonego do narządu) raka nerki jest możliwe, ale wyleczalność zależy od jego zaawansowania miejscowego (wielkości guza). Standardowym postępowaniem jest radykalna nefrektomia, czyli całkowite usunięcie nerki z guzem, metodą otwartej chirurgii (przez powłoki brzuszne). W przypadku mniejszych guzów, możliwe jest leczenie oszczędzające – usunięcie samego guza z pozostawieniem zdrowego miąższu nerki (zabieg częściowej nefrektomii lub częściowej resekcji ang. nephron sparing surgery - NSS). Leczenie oszczędzające jest także możliwe w przypadku guza jedynej nerki.

W przypadku stwierdzenia wznowy w miejscu po usuniętej nerce lub innego pojedynczego przerzutu, możliwe jest (w niektórych przypadkach) ich usunięcie drogą operacyjną.

Po zabiegu chirurgicznego usunięcia nowotworu nerki wskazana jest konsultacja onkologiczna. Lekarz urolog lub onkolog może ocenić stan zaawansowania i zaproponować dalsze postępowanie lub zaplanować schemat badań kontrolnych.

Do chwili obecnej nie istnieje standardowe profilaktyczne leczenie pooperacyjne, choć wiadomo, że u części chorych z czasem dochodzi do nawrotu choroby. Standardem postępowania pooperacyjnego jest obserwacja.

W przypadku, gdy u chorego z rakiem nerki występują zmiany przerzutowe wskazana jest konsultacja onkologiczna. Lekarz onkolog kieruje chorego na różne badania i ustala stopień zaawansowania choroby (wykonuje tzw. badania obrazowe jak RTG, USG, TK, MR, scyntygrafia kości, EKG) oraz badania krwi oceniające morfologię, wydolność nerek czy wątroby. W przypadku nowotworów nerki określane są również tzw. grupy prognostyczne, do których przypisane są różne rodzaje leczenia. Klasyczna chemioterapia jest nieskuteczna w leczeniu raka nerki. W wybranych przypadkach stosowana jest radioterapia, najczęściej w przypadku stwierdzenia przerzutów do kości lub mózgu. Możliwe jest leczenie immunologiczne, oraz tzw. „leczenie ukierunkowane molekularnie”, preparatami, których działanie polega na zablokowaniu tworzenia się nowych naczyń krwionośnych w obrębie guza odpowiedzialnych za dostarczenie do niego tlenu i substancji odżywczych. Taka terapia może prowadzić do zahamowania lub spowolnienia wzrostu guza. Jest to dynamicznie rozwijająca się opcja postępowania u chorych z rakiem nerkowokomórkowym. Obecnie zarejestrowanych jest w Europie kilka leków o tym mechanizmie działania, jednocześnie na świecie prowadzonych jest wiele badań klinicznych nad nowymi preparatami, co daje chorym szansę dostępu do nowych terapii.
 

Podobne tematy

Do góry